പ്രണയത്തിന്‍റെ തണുപ്പ്..

അമ്മിഞ്ഞപ്പാലിന്‍റെ മണമുള്ള പൊടിമോളെ തട്ടിയുറക്കുമ്പോള് , അവളുടെ അരികില് ചുരുണ്ടു കൂടി മയങ്ങുമ്പോഴ് , എന്‍റെ ബാല്യം കണ്ട മച്ചിലേയ്ക്ക് ഉറ്റു നോക്കി വെറുതെ കിടക്കുമ്പോള്, മുന്നറിയിപ്പുകളില്ലാതെ വെറുതേ ഓടി വന്നൂ ഓര്‍മ്മകള്..
കാലങ്ങളായി അലതല്ലി രസിച്ചിരുന്ന എന്‍റെ രഹസ്യ മനസ്സ് ഒരു നിമിഷത്തില് വാതില് പാളി തുറന്ന് കടന്നു വന്ന പോലെ..
പിന്നെ ഒരു കള്ളനെ പോലെ പാത്തും പതുങ്ങിയും അരികില് വന്ന് ,എന്നെ അറിയോ..എന്ന് ചോദിച്ചൂ..
കൌമാര പ്രായത്തില് ഇംഗ്ലീഷില് കുനുകുനേന്ന് എഴുതി തീര്‍ത്ത വരികള് എത്ര ശ്രമിച്ചിട്ടും ഓര്‍ത്തെടുക്കാന് കഴിഞ്ഞില്ലാ..
അതൊരു വാശിയാക്കി, അതിലേറെ ഉത്സാഹത്തോടെ ആ അക്ഷരങ്ങളെ തേടി ഇറങ്ങി തിരിച്ച ഞാന് ആ പത്തു വരി കവിതയിലേയ്ക്ക് ഊളിയിട്ടു..
മഷിപ്പേനയില് എഴുതിയ മങ്ങിയ അക്ഷരങ്ങളിലേയ്ക്ക് തെളിനീരിന്‍റെ തെളിമയോടെ,ഓര്‍മ്മകളിലൂടെ ഞാന് നോക്കി കൊണ്ടിരുന്നൂ.
‘’പെയ്തു തോര്‍ന്ന മഴയുടെ കുളിര്..
ചന്നം പിന്നം ചാറിയ ചാറ്റല് മഴയുടെ സ്പര്‍ശം..
ഒരു പുതുമഴയ്ക്കായുള്ള പ്രതീക്ഷ..
കൈ കുമ്പിളിലൊതുക്കിയ മഴത്തുള്ളികളെ മേനിയില് തഴുകുമ്പോഴുള്ള തണുപ്പ്..
മഴയോടുള്ള പ്രണയമോ വികാരമോ അല്ലിത്,
ഞാന് പ്രണയത്തെ പ്രണയിയ്ക്കുന്നൂ,
എനിയ്ക്ക് പ്രണയത്തോട് തോന്നുന്ന അഭിനിവേശമാണിത്..
ഒരു മഴ നനഞ്ഞാല് എന്‍റെ പ്രണയം സാക്ഷാത്കരിയ്ക്കപ്പെടുമോ..
എന്‍റെയുള്ളിലെ പ്രണയത്തുടിപ്പുകള് തുടി കൊട്ടുമോ..
എങ്കില് ഞാനൊരു നൂറുനൂറായിരം മഴകള് നനയാം,
മഴ നൃത്തമാടി മതി മറന്ന് രസിയ്ക്കുന്ന ഒരു മയിലിനെ പോലെ..
ഒരു തുള്ളി മഴയ്ക്കായ് കേഴും വേഴാമ്പലിനെ പോലെ കണ്‍പാര്‍ത്തിരിയ്കാം..”
ഒരു സംഗീതം ആസ്വാദിയ്ക്കാനുള്ള ആവേശത്തിലാണ് ഞാനിപ്പോള്..ആ ലഹരിയില് കണ്ണടച്ചെന്‍റെ പ്രണയം കാണാന് നിയന്ത്രണമില്ലാത്ത ഹൃദയ തുടിപ്പുകള് ആവശ്യപ്പെടുന്നൂ..
മനസ്സിന്‍റെ ചെപ്പില് ഉറങ്ങി കിടക്കുന്ന പ്രണയത്തെ ഉണര്‍ത്താന് ശ്രമിയ്കാത്തതിന്‍റെ പരിഭവം പറയും പോലെ..
ഒരു മഴ പെയ്ത രാത്രിയില് ജനല് പാളികള് വലിച്ചടയ്ക്കാന് ഒരുമ്പെട്ട എനിയ്ക്കു ലഭിച്ച അലിവായിരുന്നു നീണ്ടു മെലിഞ്ഞ കൈത്തണ്ടയില് ഇറ്റിറ്റു വീണ ആ മഴത്തുള്ളികള്..
മണ്ണിനെ ലക്ഷ്യമാക്കി നനഞ്ഞു കുതിരേണ്ട ആ ഈര്‍പ്പ മണം, ഒന്നലിഞ്ഞു നനഞ്ഞു കുതിരാന് വെമ്പുന്ന എന്‍റെ മനസ്സില് പതിച്ചത് ഞാന് ആവശ്യപ്പെടാതെ എനിയ്ക്കു ലഭിച്ച പ്രണയത്തിന്‍റെ തണുപ്പല്ലേ..?
പ്രണയ മാധുര്യം മനസ്സില് തിങ്ങി മുട്ടിയിരുന്ന കാലത്തൊക്കെ ആ കൊതികളെ എന്തിനെല്ലാമോ വേണ്ടി ഒതുക്കി അടക്കി നിര്‍ത്തി..,
നെഞ്ചിലേറ്റി താലോലിച്ച പ്രണയ സങ്കൽപ്പങ്ങളെല്ലാം വെറും ചാപല്ല്യങ്ങളാണെന്നു അറിഞ്ഞിട്ടും ഒരു പരീക്ഷണമെന്നോണം പ്രണയത്തെ പ്രണയിച്ചു കൊണ്ടേ ഇരുന്നൂ..
വഴി തെറ്റിയ പ്രണയങ്ങള്, പൊട്ടി തകര്‍ന്ന പ്രണയങ്ങള്, വ്യക്തികളോടല്ലാതെ എന്തിനോടൊക്കെയോ തോന്നിയ പ്രണയങ്ങള്..
അങ്ങനെ എന്‍റെ പ്രണയം നിഗൂഡതയിലേയ്ക്ക് ആഴ്ന്നിറങ്ങി.
ചില്ലു ജാലകങ്ങളിലൂടെ ഒലിച്ചിറങ്ങുന്ന ഓരോ മഴത്തുള്ളിയോടും എനിയ്ക്കു തോന്നിയതു പ്രണയം തന്നെ..ആ ചില്ലു വിയര്‍പ്പിലൂടെ ഞാന് വരയ്ക്കാന് ശ്രമിച്ചതും അതു തന്നെ..
എന്‍റെ നിഗൂഡ പ്രണയത്തിന്‍റെ കണക്കെടുത്താല് അങ്ങനെ എത്ര, എത്രെ…എന്‍റെ പ്രണയത്തെ ഇപ്പോള് തട്ടിയുണര്‍ത്തിയ എന്‍റെ മണ്ണിനോടും എനിയ്ക്കുള്ളതു പ്രണയം തന്നെ..
സന്ധ്യ മയങ്ങിയാല് അസ്ത്ഥികള് തുളയ്ക്കാത്ത ശീതക്കാറ്റു ഏറ്റു വാങ്ങി ഒറ്റപ്പെട്ടവളായി പ്രണയത്തിന്‍റെ തണുപ്പ് അറിയാനും , നിനയ്ക്കാതെ പെയ്യുന്ന രാമഴയെ പ്രണയിയ്ക്കാനും കഴിയുന്നത് എന്‍റെ പ്രണയ സാഫല്ല്യമാണ്..,പ്രണയ മൂക സാക്ഷാത്കാരമാണ്,
അതെ…ഞന് പ്രണയത്തെ പ്രണയിയ്ക്കുന്നൂ..