മിഴികളറിയാതെ...

കവി പാടി,

………………………….

…………നൂറു പുഷ്പങ്ങളില്‍ നൂറായിരം ദലം

നൂറു നൂറായിരം പൂമ്പൊടിപ്പൊട്ടുകള്‍……

കവികള്‍ പിന്നേം പാടി..

കൂടെ ഞാനും പാടി..

മുല്ലയോട് ചോദിച്ചു,

പൂവേ..നിന്നെ പെണ്ണിനോട്  ഉപമിച്ചിടട്ടേ..?

നൂറു പൂക്കളും.

അതിലേറെ സുന്ദരി പൂക്കളും,

നൂറു നൂറായിരം പൂമ്പൊടിപ്പൊട്ടുകളും,

കോടാനുകോടി മിഴി നീര്‍ തുള്ളികളും..

                  താമര കണ്ണുകള്‍ , മാന്‍ പേട കണ്ണുകള്‍ , ചിരിയ്ക്കുന്ന കണ്ണുകള്‍, തുളുമ്പുന്ന കണ്ണുകള്‍…..

ഇരട്ടയാണേലും പരസ്പരം ആശ്വാസിപ്പിയ്ക്കാനാവാതെ വിങ്ങിപൊട്ടുന്ന കണ്ണുകള്‍..

വരളുന്ന ചുണ്ടുകള്‍ക്ക് തൊണ്ട നനയ്ക്കാനും , നോവുന്ന ഹൃദയങ്ങള്‍ക്ക് ആശ്വാസമേകാനും…..പെയ്തു തോരാത്ത മഴ..!

വരണ്ട മണ്ണിനെ ഒരു തുള്ളി കണ്ണീര്‍ തുള്ളി കൊണ്ടെങ്കിലും ഒന്നു നനയ്ക്കാനാവാതെ, വര്‍ണ്ണ ചില്ലിന്നകത്ത് ചറ പറാ പെയ്യുന്ന …ഒരിയ്ക്കലും പെയ്തു തോരാത്ത മഴ…!

 ഇടതു മിഴിയിലെ തുള്ളി

അതു വീണതു കൈത്തണ്ടയിലോട്ട്,

വലതു മിഴിയിലെ തുള്ളി

അതു കവിളിലൂടങ്ങനെ ഒലിച്ചിറങ്ങി

താടിയില്‍ സംശയിച്ചങ്ങനേ തങ്ങി നിന്നൂ.

പൊടുന്നനെ ചാടിയ രണ്ടാമന്‍ തുള്ളി,

ഒന്നാമന്‍ തുള്ളിയെ തള്ളി മെത്തയിലോട്ടിട്ടു

ഇടതും വലതുമങ്ങനേ മത്സരിച്ചു തുള്ളികള്‍ പൊഴിച്ചു..

ഇടതു കൈത്തണ്ടയിലെ മൃദു രോമങ്ങള്‍

ചെറുതായൊന്നമര്‍ന്ന് വലത്തോട്ട് ചാഞ്ഞു,

തടയില്ലാ വരമ്പിലൂടെ പാഞ്ഞ രണ്ടാമന്‍ തുള്ളികള്‍

നിലയില്ലാ കയം പോലെ പിന്നേയും കുതിച്ച്

വിരിയിലെ കുഞ്ഞു പൂക്കളെ കുതിര്‍ത്ത് താഴോട്ടമര്‍ന്നു.

നനഞ്ഞൊട്ടിയാ മൃദു രോമങ്ങളോട്

വിതുമ്പലൊതുക്കുമാ ചുണ്ടുകള്‍ക്കൊരു പ്രിയം

മിഴികളൊന്നു കൂമ്പി,കീഴ് താടിയൊന്ന് കുനിച്ച്

ആരോരുമറിയതെയവ ഒപ്പിയെടുത്തു.

നനഞ്ഞു കുതിര്‍ന്നാ നൂലിഴകളോട്

നെഞ്ചു നിവര്‍ത്തി കിടക്കുമാ മെത്തയ്കുമൊരു പ്രിയം

ഒന്നുമറിയത്തവനെ പോലെ,ഗര്‍വ്വോടെ

ചുണ്ടുകള്‍ പിളര്‍ന്നവ നുകര്‍ന്നെടുത്തു.

മിഴിനീര്‍ അണയ്ക്കാന്‍ പാടുപെടും തുളുമ്പുമാ മിഴികളോട്

പരിഹാസമോടെ എതിര്‍ മിഴികള്‍ ആരാഞ്ഞു,

പലതുള്ളി പെരുവെള്ളമാകുന്നതു ഇങ്ങനേയോ..?