വിലാപം..

ഒരു രാത്രി മഴയില്‍ കുതിര്‍ന്നൊലിച്ചു ഞാന്‍..

വികൃതമാം കളങ്കങ്ങള്‍ കഴുകി കളയുവാന്‍

ഒരു ചീന്ത് വാഴയിലയില്‍ മറപ്പിടിച്ചു ഞാന്‍..

പാതിയഴിഞ്ഞ മുടിയുടെ പരിഭവം മാറ്റുവാന്‍

ഒരു തുള്ളി കണ്ണുനീര്‍ വെറുതെ പൊഴിച്ചു ഞാന്‍

അലസമാം മിഴികളെ  ഈറനണിയിയ്ക്കുവാന്‍

ഒരു കുഞ്ഞ് തേങ്ങലില്‍ വിതുമ്പലൊതുക്കി ഞാന്‍

ശൂന്യമാം മനസ്സിന്‍ ആശ്വാസമാകുവാന്‍

ഒരു കഷ്ണം തുണിയില്‍ മുഖമമര്‍ത്തി ഞാന്‍

പൊടിയും വിയര്‍പ്പിനെ ഒപ്പിയെടുക്കുവാന്‍

ഒരു കൊച്ച് സ്വപ്നത്തില്‍ ആശയൊതുക്കി ഞാന്‍

ഉയരും അവശതകള്‍ കെട്ടണയ്ക്കുവാന്‍

ഒരു കുളിര്‍ തെന്നലില്‍ പാറി രസിച്ചു ഞാന്‍

മരവിച്ച ഹൃദയ സ്പന്ദനം തുള്ളി തുടിയ്ക്കുവാന്‍

ഒരു പ്രണയ ഗാനം ഈണത്തില്‍ മൂളി ഞാന്‍

മൌനത്തിന്‍ അടിത്തട്ടില്‍ നിന്നുണരുവാന്‍..

ഒരു കീറ കമ്പിളിയില്‍ ഒളിച്ചിരുന്നു ഞാന്‍

അന്യമാം നിഴലിനെ മാറോടണയ്ക്കുവാന്‍

ഒരു നുറുങ്ങ് വെട്ടത്തില്‍  കുനിഞ്ഞിരുന്നു ഞാന്‍

നില്‍ക്കുമാ നിശ്വാസം വീണ്ടെടുക്കുവാന്‍

ഒരു മച്ചിനുള്ളില്‍ പതുങ്ങിയിരുന്നു ഞാന്‍

ഗതകാല സ്മരണകള്‍ അയവിറക്കുവാന്‍

ഒരു പിടി  വയ്ക്കോലില്‍ മെത്തയൊരുക്കി ഞാന്‍

ചുടു നെടുവീര്‍പ്പുകള്‍  വിസ്മരിച്ചുറങ്ങുവാന്‍

ഒരു കോടി മാപ്പ് നല്‍കി സ്വയം പരീക്ഷിച്ചു ഞാന്‍

ഉലയും മനസ്സാക്ഷിയെ തൃപ്തിപ്പെടുത്തുവാന്‍

ഒരു നുള്ള് സിന്ദൂരം ചാര്‍ത്താന്‍ കൊതിച്ചു ഞാന്‍

മാറാപ്പ് കഥകള്‍ക്ക് അന്ത്യമിടാന്‍..!

വേദനകള്‍ വരികളാക്കുന്നത് ഒരു ഹരമാണ്‍..

ആ ലഹരിയില്‍ മറന്നലിയുന്നത് ഒരു സുഖവും..!

നാളുകള്‍ക്ക്  ശേഷം  ആ വേദനകളെ പൊടി തട്ടി എടുക്കുമ്പോള്‍ അറിയുന്നു,

എത്ര ബലഹീനമായ വികാരമായിരുന്നു അന്നെന്നെ ബന്ധിപ്പിച്ചിരുന്നതെന്ന്..!