പരിശുദ്ധ കന്യക...*

“പുഴ”അവൾ എത്ര മനോഹരിയാണ്..
അവൾക്കരികിൽ മനം അയഞ്ഞ് ഇരിയ്ക്കുമ്പോൾ ...
ചരൽ പരപ്പിലെ വെള്ളാരം കല്ലുകൾ പെറുക്കി കൂട്ടുമ്പോൾ ...
നിലയ്ക്കാത്ത പൊട്ടിച്ചിരികളിലൂടെ അവളെ ഞാൻ അറിയിയ്ക്കാറുമുണ്ട് “നിന്നെ ഞാൻ പ്രണയിയ്ക്കുന്നു പെണ്ണേ” എന്ന്..
എന്നിലെ പ്രണയിനിയെ ഉണർത്തും അപ്പോൾ അവൾ പ്രകടിപ്പിയ്ക്കും വികാരം..
അലറാൻ കാത്തു കിടക്കും അവളെ വിതുമ്പാൻ വെമ്പും കഥകള്‍ കേൾപ്പിച്ച് അടക്കി നിർത്തും..
പിന്നെ ഇക്കിളി കൂട്ടും കഥകൾ കേൾപ്പിച്ച് അവളെ ചിരിപ്പിയ്ക്കാനായി അവളിലേയ്ക്ക് ഊളിയിട്ടിറങ്ങും..
മഴയും വെയിലും കാറ്റും തട്ടി അവളെ കൊണ്ടറിഞ്ഞ് ഒരു നീരാട്ട്.. ഹാ…എന്തൊരു നിർവൃതി..
“അമ്മേ ഞാൻ കുളിയ്ക്കാൻ പോണൂ ട്ടൊ “ എന്നും പറഞ്ഞ് പുഴകരയിലേയ്ക്ക് ഓടുമ്പോൾ അമ്മയുണ്ടോ അറിയുന്നു ...ആനന്ദിയ്ക്കാൻ പോവുകയാണെന്ന്..
“പുഴ” അവളെന്റെ അടുത്ത കൂട്ടുകാരി ആയിരിയ്ക്കുന്നു…ഞാൻ പോലും അറിയാതെ..
അവളോടുള്ള പ്രണയത്തിന്റെ തരിമ്പ് കൂടുന്നതനുസരിച്ച് അവളോടൊത്തുള്ള കളി തമാശകളുടെ സമയ പരിതിയ്ക്ക് അളവില്ലാതായി…
അവളോടൊത്ത് പങ്കുവെച്ച കളിചിരികൾ..ഇണക്ക പിണക്കങ്ങൾ…പ്രണയം…വിരഹം ..
ഇവയെല്ലാം ജല നിരപ്പിനു താഴെ തൊട്ടറിയാൻ തുടങ്ങിയപ്പോൾ,,
പിന്നീടുള്ള ഓരോ ഊളിയിടലുകളും അനന്തമാം ആഴിയിൽ മുത്തുകളും ചിപ്പികളും തിരയാനുള്ള ത്വര കൂട്ടുന്ന പോലെ ആയി..
പവിഴപുറ്റുകൾ കണ്ടു രസിച്ച് അവയെ ആവുന്നത്ര തൊട്ടു തലോടുമ്പോൾ..
സ്വന്തമാക്കാൻ കൊതിച്ചു പോയി..
അപ്പോൾ സിരകളിൽ നിറഞ്ഞു തുളുമ്പും വീഞ്ഞിൻ തുള്ളികളും..
നാവിൻ തുമ്പിന്മേൽ നുണയും നറുതേൻ രുചിയും ആശിച്ചത് ഒരു ജലകുമാരന്റെ സ്പർശനത്തിനായിരുന്നു എന്ന് തോന്നിപ്പിച്ചു പോയിരുന്നുവോ..?
പുഴയോട് അഹങ്കരിച്ച് വെള്ളം തട്ടിത്തെറിപ്പിച്ച് നിലം വിട്ട് പൊങ്ങി ,
മാനം കാണാത്ത ചിപ്പികൂട്ടങ്ങൾക്കിടയിൽ ഒരു മത്സ്യ കന്യകയായി സ്വയം മറക്കുമ്പോൾ..

ആ വർണ്ണശബള സാമ്രാജ്യത്തിൽ പൊൻപുലരി കിരണങ്ങൾ ഏറ്റു വാങ്ങി.
ഒരു മായാജാലക്കാരിയുടെകൺകെട്ട് വിദ്യ എന്നോണം ഏകാഗ്രതയിൽ ജലപരപ്പിനു മുകളിൽ മലർന്ന് കിടക്കുന്ന നിമിഷങ്ങൾ..
കിരീടവും ചെങ്കോലും അലങ്കാരങ്ങളും ഇല്ലാത്ത ..
മത്സ്യ ഗന്ധം വഹിയ്ക്കാത്ത .. പൂച്ചകണ്ണുകളുള്ള …വിടർന്ന മാറുള്ള…
പൊട്ടിച്ചിരികളുയർത്തുന്ന... ജലകുമാരനു വേണ്ടിയുള്ള കാത്തിരിപ്പ്..
ഹൊ…കുളിമുറിയുടെ ചുവരുകൾക്കുള്ളിൽ ലഭ്യമാകുമോ ഈ പ്രപഞ്ചം..


~~~~~~~~~~~~~~~~ ~~~~~~~~~~~~~~~~~~ ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~



ഇന്നെന്തേ ഇവൾക്കിത്രയും കുസൃതി..?
ഇന്നെന്തേ ഇവളുടെ കള കള നാദത്തിൽ ഒരു കള്ളച്ചിരി..?
ഇന്നെന്തേ ഇവളിലിത്ര ആകർഷണീയത..?
ഇന്നെന്തേ പൊൻപുലരി ഇവൾക്കൊരു വെട്ടി തിളങ്ങും പണ്ടം ചാർത്തി കൊടുത്തിരിയ്ക്കുന്നു...?
ഇന്നെന്തേ എന്നിലെ കൌമാരം അവളിലേയ്ക്ക് കൂടുതൽ ആഴ്ന്നിറങ്ങാൻ പ്രേരിപ്പിയ്ക്ന്നു...?
വെളുപ്പാൻ കാലത്തെ ഇളം വെയിൽ തട്ടി സ്വർണ്ണ മുഖിയായ് നിൽക്കും എന്നിലെ സുന്ദരിയെ അവൾ മാടിവിളിയ്ക്കും പോലെ..
രണ്ടടി മുന്നോട്ട് വെച്ചു..
അവളുടെ തണുത്ത സ്പർശം അവളിലേയ്ക്ക് നനഞ്ഞിറങ്ങാൻ തിടുക്കം കൂട്ടുന്നു..
കാച്ചിയ എണ്ണ മണക്കും തലമുടി തലപ്പ് അഴിച്ച് വിടർത്തിയിട്ടു..
ഉടുവസ്ത്രം ധൃതിയിൽ മാറ്റി കച്ചകെട്ടി..
പിന്നെ ഒരു സ്വപ്നാടനകാരിയായി അവളീലേയ്യ്ക്ക് പ്രവേശിച്ചു..
ആദ്യമായി അവളെ തൊട്ടറിയും പോലെ..
അവൾ എനിയ്ക്കായ് ഒരു വിരുന്ന് ഒരുക്കിയിരിയ്ക്കും പോലെ..
അതെ…എന്തോ ഒരു കുസൃതി ഞാൻ അറിയുന്നു..
ഇതുവരെ അറിയാത്ത ഒരു തരം അനുഭൂതി…നിർവ്വികാരത..
ആദ്യമായി മൂക്കിൻ തുമ്പിന്മേൽ ചലനമുണർത്തുന്ന ഒരു ഗന്ധം..
അതെ…ആ ഗന്ധം എന്നിലേയ്ക്ക് അടുക്കുന്നു..
ഏതോ ഒരു പുതിയ ലോകത്ത് എത്തിപ്പെട്ട പ്രതീതി..
പെട്ടെന്ന്…
വിളറിവെളുത്ത തണുത്തുറച്ച വിറങ്ങലിച്ച ഉടലിൽ ആരോ ചുറ്റിപ്പിടിച്ച പോലെ…
ഹൃദയമിടിപ്പുകൾ നിന്നു..
കഴുത്തിനു താഴെ ഒരു നീറ്റൽ..
അമ്മേ….അറിയാതെ വേദനയാൽ ഒന്നു പുളഞ്ഞു..
ചുണ്ടുകൾക്ക് വിതുമ്പലുകൾ ഒതുക്കാനാവാതെയായി..
പുഴയെ ഗൌനിയ്ക്കാതെ ...അവളെ മറി കടന്ന് ഉടുവസ്ത്രങ്ങൾ പെറുക്കി ഓടുമ്പോൾ ..
പിൻകഴുത്തിലെ നീറ്റലിൽ നിന്ന് രക്തം പൊടിഞ്ഞ് ഒലിയ്ക്കുന്നെണ്ടെന്നറിഞ്ഞ് ഭയന്നു..
ഓടുന്നിടെ കൂട്ടിപ്പിടിച്ച തുണികൾ കൊണ്ട് അത് തുടയ്ക്കുവാന്‍ ശ്രമിച്ചു…


“സാരല്ല്യാ…ന്റെ മോൾ കരയാതെ…ഈശ്വരൻ കാത്തു..
വേറെ എന്താ ഞാൻ പറയ്യാ ന്റെ കുട്ട്യേ..
അമ്മേടെ മോൾ ഇനി പുഴയിൽ കുളിയ്ക്കാന് പോണ്ട..
അമ്മ കാവൽ നിൽക്കെ കുളിമുറിയിൽ കുളിച്ചാൽ മതീ ട്ടൊ.“
അമ്മ വാത്സല്ല്യത്തിനു മൂളി കൊടുക്കുമ്പോൾ..
പിൻ കഴുത്തിലെ നീറ്റലിൻ തൊട്ട് തലോടി,
അമ്മ മൂക്കത്ത് വിരൽ വെച്ചു..
ഹൊ…ദുഷ്ടൻ…പല്ലിന്റെ പോറലുകൾ…ചോര കക്കിയ പാടുകൾ..
ന്റെ കുട്ടീടെ വേദന എങ്ങനെ അടങ്ങും ..
കൌമാര വികൃതിയുടെ ആനന്ദം ന്റെ കുട്ടിയെ തീരാ ദു:ഖത്തിൽ ആഴ്ത്തിയല്ലോ.. ഈശ്വരാ..“



“എന്റെ നീരാട്ടിൻ വർണ്ണപൊലിമകൾ നാല് ചുവരുകൾക്കുള്ളിൽ കുറ്റിയും കൊളത്തും ഇട്ട് ബന്ധിയ്ക്കപ്പെട്ടിരിയ്ക്കുന്നു..
എന്റെ കൌമാര പ്രണയമേ…ഒരു കടൽ കൊള്ളക്കാരനെ പോൽ എന്തിനു നീ എന്റെ ആഹ്ലാദം കട്ടെടുത്തു..
നിന്റെ ഉണ്ട കണ്ണുകൾ പൊന്ത ചെടികൾക്കുള്ളിൽ എന്നെ തിരയുന്നുണ്ടെന്ന് ഞാൻ അറിഞ്ഞിട്ടും നിന്നെ ഗൌനിയ്ക്കാഞ്ഞത് എന്റെ തെറ്റ്…
അതിനു ഇത്രയും വലിയ ശിക്ഷയോ..
നിന്റെ ദന്ത ക്ഷതങ്ങൾ മായുന്നില്ല..
ആ നീറ്റലുകൾ സഹിയ്ക്കാനാവുന്നില്ല..
നിന്റെ കൌമാര വികൃതി തകർത്തത് മുത്തും ചിപ്പികൾക്കുമിടയിൽ ഞാൻ തേടും പ്രണയമായിരുന്നില്ലേ..“

എന്റെ ഗദ്ഗദങ്ങൾക്ക് മൂർച്ച കൂടിയപ്പോൾ ,
മത്സ്യ ഗന്ധം വഹിയ്ക്കാത്ത ജലകുമാരൻ മുക്കുവന്റെ വേഷ പ്രച്ഛന്നനായി ചെവിയിൽ സ്വകാര്യം പറഞ്ഞു,..
“എടീ നീ എന്റെ കടി നാട്ടിൽ പാട്ടാക്കിയല്ലേ…
നാട്ടുകാർ എന്റെ കടിയെ മൂക്കത്ത് വിരൽ വെച്ച് പാടി നടക്കുന്നു..
എന്റെ പുറം പള്ളിപ്പുറം ആക്കാൻ..

എടീ..…കടി..വടി..അടി…ഇടി..
നിന്റെ മേലാ സകലം എന്റെ സ്പർശം അറിയിയ്ക്കും ഞാൻ..
നിന്റെ മുറവിളികൾ കാട്ടു തീ പോൽ പടരുമ്പോൾ എന്റെ വിഷമില്ലാ പല്ലുകൾ കാട്ടി നിന്നെ കളിയാക്കി ചിരിയ്ക്കും ഞാൻ..
ഹമ്പടാ…എന്നോടാ കളി..!